ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΟΥ
ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ
Το τελευταίο διάστημα
στην Τουρκία και το Κουρδιστάν υπάρχει ανάπτυξη ενός ριζοσπαστικού κινήματος,
το οποίο τόσο το τουρκικό κράτος όσο και διάφορες συντηρητικές δυνάμεις
προσπαθούν να το κάνουν να σωπάσει.
Αναφέρουμε ενδεικτικά
κάποια γεγονότα τα οποία δείχνουν την καθημερινή τρομοκρατία στην πιο ωμή και
βίαιη μορφή της των δυνάμεων αυτών.
- Στις 20 Ιουλίου
σημειώθηκε επίθεση αυτοκτονίας στην τουρκική πόλη Σουρούτς κοντά στα σύνορα με
τη Συρία, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 33 άνθρωποι, μέλη κυρίως
αριστερών οργανώσεων που συμμετείχαν σε συγκέντρωση που θα βοηθούσε στην
ανοικοδόμηση της πόλης του Κομπάνι. Την ευθύνη για την επίθεση ανέλαβε το ISIS.
- Στις 7-8 Σεπτεμβρίου
μέλη του κυβερνόντος κόμματος, αλλά και εθνικιστικών οργανώσεων εξαπέλυσαν πογκρόμ
σε διάφορες τουρκικές πόλεις εναντίον των γραφείων του φιλοκουρδικού κόμματος (HDP).
- Στις 10 Οκτωβρίου δυο
βόμβες εξεράγησαν σε διαδήλωση στην Άγκυρα κατά των στρατιωτικών παρεμβάσεων
του τουρκικού κράτους στις νοτιοανατολικές περιοχές της χώρας. Από την επίθεση
έχασαν τη ζωή τους 102 άνθρωποι με πάνω από 400 τραυματισμένους. Μέχρι στιγμής,
καμία οργάνωση δεν έχει αναλάβει την ευθύνη των επιθέσεων αυτών.
- Στις 18 Οκτώβρη η αστυνομία εισβάλλει σε
σπίτια κατοίκων της γειτονιάς Kucuk Armutlu της Κωσταντινούπολης. Η γειτονιά είναι γνωστή για
τον ακροαριστερό/αναρχικό χαρακτήρα της, με πλήρη ανυπακοή στα νομοσχέδια της
κυβέρνησης. Όταν χτύπησαν την πόρτα της Dilek Doğan, εκείνη τους ζήτησε απλά να
βγάλουν τα παπούτσια τους με αποτέλεσμα να την πυροβολήσουν. Η νεαρή κοπέλα
εξέπνευσε στις 26/10.
Το κυβερνών κόμμα του AKP μετά από 13 χρόνια στην εξουσία, προσπαθεί να εδραιώσει και να ολοκληρώσει
την απολυταρχική εξουσία του, εξοντώνοντας κάθε μειονότητα (εθνοτικές ομάδες, lgbtq κοινότητα) και
ριζοσπαστική φωνή που αντιστέκεται σ’ αυτήν. Χρησιμοποιώντας τη θεωρία των δυο
άκρων εξισώνει τους ισλαμιστές τρομοκράτες με τα αγωνιζόμενα τμήματα του
τουρκικού και κουρδικού κινήματος και χρεώνει τις πρόσφατες δολοφονικές
επιθέσεις στους ίδιους ανθρώπους εναντίον των οποίων έγιναν, σε μια χυδαία και
υβριστική κίνηση. Προσπαθεί να πνίξει ένα δυναμικό κίνημα που έχει αναπτυχθεί
και διεκδικεί περισσότερα δικαιώματα (πολιτισμικά και πολιτικά), αμφισβητώντας
την εξουσία του AKP, αλλά και του βαθέως κράτους της Τουρκίας με αποκορύφωμα την εξέγερση στην
πλατεία Ταξίμ το 2013. Όποιος-α δεν συμμορφώνεται με τις παραδοσιακές
θρησκευτικές, πατριαρχικές και εθνικιστικές αξίες έχει να αντιμετωπίσει την
καταστολή και τη σκληρή τρομοκρατία του κράτους και του παρακράτους. Δεν είναι
λίγες οι περιπτώσεις ανθρώπων που φυλακίστηκαν άδικα, βασανίστηκαν ή ακόμα και
εκτελέστηκαν.
Μέρος αυτής της κατάστασης αποτελεί φυσικά και
το κουρδικό ζήτημα. Ένα δυναμικό κομμάτι του κουρδικού κινήματος επιδιώκει
πλέον την αυτοδιοίκηση και ομοσπονδιοποίηση των περιοχών αυτών ως ένα ξεπέρασμα
του έθνους κράτους και ένα βήμα προς την πραγματοποίηση του οράματος της
συμφιλίωσης των λαών. Προσπάθεια που περιλαμβάνει τη δημιουργία θεσμών
ανεξάρτητων από τον κεντρικό κρατικό έλεγχο και τη δημιουργία μιας εναλλακτικής
πρότασης ενάντια στο αστικό κράτος και τη καπιταλιστική κοινωνία, που
παρουσιάζονται ως η μόνη εφικτή μορφή κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης. Δεν
έχουμε, όμως, αυταπάτες ότι όλο το κουρδικό κίνημα στοχεύει σε κάτι τέτοιο και
στηρίζουμε το κομμάτι εκείνο που αγωνίζεται για μια κοινωνία ισότητας και
ελευθερίας. Η επιτυχία ενός τέτοιου κοινωνικού πειράματος έρχεται σε αντίθεση
και αμφισβητεί τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΝΑΤΟ, Ρωσία, μεγάλο
κεφάλαιο), της κρατικής εξουσίας (Τουρκία, Ιράκ, Συρία) και διαφόρων
συντηρητικών και ακροδεξιών δυνάμεων (τοπικοί ολιγάρχες, ισλαμιστές). Από την
άλλη μεριά, με χαρά βλέπουμε να συσπειρώνονται προοδευτικές δυνάμεις μαζί με
καταπιεσμένες κοινότητες (γυναίκες, εργατική τάξη, lgbtq κοινότητα, πολιτισμικές μειονότητες) που μέχρι τώρα αδυνατούσαν να
οργανωθούν σε κοινό μέτωπο για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, γεγονός που
συμβάλλει στην ολοένα και μεγαλύτερη ριζοσπαστικοποίησή τους.
Εμείς από τη μεριά μας στεκόμαστε
αλληλέγγυες-οι και στηρίζουμε όσους-ες αγωνίζονται για μια κοινωνία ελευθερίας,
ισότητας, χωρίς διακρίσεις και οικονομική ή άλλου είδους εκμετάλλευση. Ενός
αγώνα που περνάει από τη θεωρία στην πράξη με τη δημιουργία θεσμών και δομών
άμεσης δημοκρατίας και που εμπλουτίζει και ανανεώνει τους δικούς μας αγώνες και
τις δικές μας θεωρίες.
ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΥΤΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ, Ο
ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ